شاعرِ عاشق!

سال گذشته بود که با پی‌گیری مرکز میراث مکتوب روز نظامی گنجوی در تقویم سالانه قرار گرفت. از سال 95 و با تصویب اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی مقرر شد روز ۲۱ اسفند به نام روز بزرگداشت نظامی گنجوی نامگذاری شود. پیشنهادی که گویا در وهله‌ نخست از سوی سعید شفیعیون، استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان مطرح شد.

بسیاری از اساتید و کارشناسان زبان و ادبیات فارسی نظامی را در کنار حافظ، سعدی و فردوسی یکی از چهار ستون ادب فارسی می‌دانند. شاعری قصه‌گو و قصه پرداز که آثار مهمی را در حوزه ادبیات تعلیمی و منظوم آفریده است. اگرچه داستان سرایی در زبان فارسی به وسیله نظامی شروع نشده است، لیکن تنها شاعری که تا پایان قرن ششم هجری توانست شعر تمثیلی را در زبان فارسی به حد اعلای تکامل برساند، نظامی است. او در انتخاب الفاظ و کلمات مناسب و ایجاد ترکیبات خاص تازه و ابداع و اختراع معانی و مضامین نو و دلپسند و توصیف طبیعت و اشخاص و احوال آن ها در شمار کسانی است که بعد از خود نظیری نیافته است.

مهارتی که نظامی در تنظیم و ترتیب منظومه های خود به کار برده است باعث شد که بزودی شاعران از آثار او تقلید کنند. نخستین و بزرگترین شاعری که به تقلید نظامی در نظم پنج گنج همت گماشت، امیر خسرو دهلوی است و از دیگر مقلدان بزرگ او می‌توان به خواجوی کرمانی، جامی، هاتفی، وحشی بافقی و آذر بیگدلی اشاره کرد.

نظامی علاوه بر پنج گنج دیوان قصاید و غزلیاتی هم دارد.

نظامی قصاید متعددی دارد که به پیروی از سنایی در وعظ و حکمت سروده است. نظامی چنان که از اشعارش بر می آید، در آغاز جوانی به تحصیل ادب و تاریخ همت گماشت و بیشتر عمر خود را در گنجه گذرانید و کمتر از موطن خود دوری گزید، مگر سفر کوتاهی که به دعوت قزل ارسلان به یکی از شهرهای نزدیک گنجه کرد و در مجلس قزل ارسلان با نهایت عزت و احترام پذیرفته شد.

وی با اصول عرفان آشنا بود و عملا نیز به زهد و تصوف می پرداخت و پادشاهان نیز رعایت مقام او را می کردند و در حضور وی از می و مطرب پرهیز می کردند.

نظامی از شاعران معاصر خود تنها با خاقانی ارتباط داشت و بعد از فوت آن استاد در مرثیه او گفت:

همی گفتم که خاقانی دریغاگوی من باشد

دریغا من شدم آخر دریغاگوی خاقانی

نظامی غیر از دیوانی که دولتشاه عدد ابیات آن را، بیست هزار بیت نوشته و اکنون مقداری از آن در دست است، پنج مثنوی مشهور به نام پنج گنج دارد که آن ها را خمسه ی نظامی می گویند.

مثنوی اول از پنج گنج، مخزن الاسرار است که مشتمل بر حدود ۲۲۶۰ بیت است و شاعر آن را به نام فخرالدین بهرام شاه بن داوود، پادشاه ارزنگان نامیده است. فخرالدین بهرام شاه نیز در برابر این تحفه پنج هزار دینار و پنج سر استر رهوار به نظامی جایزه داد. مثنوی دوم منظومه خسرو و شیرین است که در ۶۵۰۰ بیت سروده شده است. مثنوی سوم منظومه لیلی و مجنون است که در ۴۷۰۰ بیت سروده شده است. مثنوی چهارم بهرام نامه یا هفت پیکر یا هفت گنبد است که در ۵۱۳۶ بیت ساخته شده است. پنجمین مثنوی از پنج گنج اسکندر نامه است. این کتاب مجموعا در۱۰۵۰۰ بیت سروده شده و شامل دو قسمت است که نظامی نخستین را، شرفنامه و دومین را اقبالنامه نامیده است.

نظامی گنجوی در سال ۵۹۱ ه.ق وفات یافت.

نظامی عاشق

نظامی با زنی که امیر در بند او را تحفه فرستاده بود، ازدواج کرد و او را عاشقانه دوست می داشت. مثنوی خسرو شیرین را متاثر از دوران خوش زندگی با همسرش می داند که آفاق نام داشت که در جوانی چشم از جهان فرو بست. حاصل این وصلت پسری بنام محمد است. نظامی پس از مرگ آفاق دوبار ازدواج نمود که علت آن مرگ زودهنگام همسرانش بود.

نظامی به همسران خود احساسات لطیف و علاقه و محبتی خاص داشت؛ این امر را می توان در مثنوی های عاشقانه او و مضامین دقیق و خیالات باریک او یافت.

سبک سخن‌پردازی

نظامی از آن سخنگویانی است که مانند فردوسی و سعدی توانست به ایجاد و تکمیل سبک و روشی خاص دست یابد. اگرچه داستانسرایی در زبان فارسی به وسیله نظامی شروع نشده لیکن تنها شاعری که تا پایان قرن ششم توانسته است شعر تمثیلی را به حد اعلای تکامل برساند نظامی است. او در انتخاب الفاظ و کلمات مناسب و ایجاد ترکیبات خاص تازه و ابداع معانی و مضامین نو و دلپسند و تصویر جزئیات با نیروی تخیل و دقت در وصف مناظر و توصیف طبیعت و اشخاص و به کار بردن تشبیهات و استعارات مطبوع و نو، در شمار کسانی است که بعد از خود نظیری نیافته است.

با وجود آنکه آثار نظامی از نظر اطناب در سخن و بازی با لفاظ و آوردن اصطلاحات علمی و فلسفی و ترکیبات عربی فراوان و پیچیدگی معانی بعضی از ابیات، قابل خرده گیری است، ولی "محاسن کلام او به قدری است که باید او را یکی از بزرگترین شعرای ایران نامید و مخصوصا در فن خود بی همتا و بی نظیر معرفی کرد.

---

منبع: هنر آنلاین